Вучыўся я ў Беларускім дзяржаўным універсітэце транспарту па спецыяльнасці інжынер-электрамеханік. Спачатку вучыцца было складана, але напрыканцы 2 курса стала лягчэй. Вучоба праляцела настолькі хутка, што прыйшоў час ісці на працу. Працую я брыгадзірам чыгуначнага транспарту і метрапалітэна ў Маторавагонным дэпо Мінск УП «Мінскае аддзяленне Беларускай чыгункі” (дэпо, дзе новыя электрацягнікі Stadler) на ўчастку па рамонту і абслугоўванню абсталявання. На дадзены момант выконваю абавязкі інжынера-тэхнолага. У мае абавязкі ўваходзіць праца з падначаленымі. Іх у мяне 20 чалавек. Таксама – абслугоўванне абсталявання дэпо: станкі, тэхналагічнае абсталяванне і г.д. Як інжынер, я выконваю дагаворную работу па рамонту інструмента і, увогуле займаюся забеспячэннем рамонтных цэхаў усім неабходным для бесперапыннага рамонту электрацягнікоў. Канечне, без 5 гадоў ва ўніверсітэце, працаваць на такой рабоце было б цяжка. Пра ўніверсітэт я хачу сказаць адно: нам, студэнтам, напрацягу ўсіх гадоў навучання дапамагалі ўсвядоміць, што такое чыгунка, як функцыянуе чыгуначная вытворчасць, як рухаецца цягнік па рэльсах, хто і чым у ім кіруе. Пары, лекцыі, практычныя заняткі, семінары, курсавыя праекты… Лёгка было тады, калі ты карыстаўся не толькі літаратурай, але і галавой: думаў, разважаў, прывучаў сябе да дысцыпліны і адказнасці за свае словы і ўчынкі. Для кожнага студэнта менавіта ўстанова адукацыі, у якой ён вучыўся, з’яўляецца самай лепшай. Так і ў маім выпадку. А сесія… А сесія два разы на год!

Васюковіч Дзмітрый Сяргеевіч, інжынер-электрамеханік

Установа адукацыі «Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт траспарту», 2018 г.